ชีวิตหลังทำ ICL

เรื่องมันมีอยู่ว่า..
กลายเป็นคนสายตาสั้น จำความได้ก็ตอน ประถม 3 มองกระดานไม่เห็น พ่อก็พาไปหาหมอ ตัดแว่นสายตาใส่แต่เด็ก ใส่แว่นเรื่อยมาจนถึง เรียนมหาลัย ช่วงเรียนมหาลัย อยากสวยเลยใส่คอนแทคเลนส์

พอช่วงทำงาน ดวงตาเรามันคงรับคอนแทคไว้ไม่ไหวแล้วก็มีอาการ ตาแหก จนใส่ไม่ได้อีก บวกเป็นต้อลม ใส่คอนแทคเลนส์เยอะตาอักเสบ โดนแอร์เป่า ลมเป่า ตาแห้ง ปัญหาเยอะต้องกลับมาใส่แว่น ซึ่งค่าสายตามันเยอะมาก แว่นหนักเลนส์มาก
แต่งหน้าก็ไม่ได้ ทำอะไรไม่ถนัด ไม่มีแว่น นี่คือ คลำๆ เพราะมันเบลอ มองไม่เห็นจริงๆ หาข้อมูล คนที่ทำเลสิคกัน สนใจ หาไว้หลายที่เลย สรุปไปปรึกษาหมอคือ ค่าสายตาเยอะมาก เอียงด้วย

บางที่บอกทำได้ แต่ทำเสร็จต้องใส่แว่นช่วยต่อไป บางที่บอกทำไม่ได้ เยื่อตาแห้ง กระจกตาบาง ใส่คอนแทคมานาน ไม่สามารถทำให้ได้จริงๆ ชีวิตเหมือนหมดหวัง คิดว่าคงต้องใส่แว่นแบบนี้ไปจนแก่แล้วม้าง แล้วหาข้อมูลในเน็ต เจอประสบการณ์ของป้าจีน แห่ง jeban บอกลาสาวแว่นเท่านั้นหล่ะ
“การผ่าตัดใส่เลนส์เสริม icl สำหรับคนที่ไม่สามารถทำเลสิคได้” มีไฟในชีวิตทันที หาข้อมูล โทรถามราคาตามโรงพยาบาล ทำการนัดตรวจ

ต้องทำความเข้าใจก่อนว่าทำเลสิค กับ ผ่าตัดใส่เลนส์เสริม ต่างกันยังไง ????

• เลสิคคือ ใช้เลเซอร์เจียพื้นผิวกระจกตา ให้นู้นโค้งน้อยลง
• ICL คือ ผ่าตัดใส่เลนส์เสริม ใส่เลนส์เข้าไปหลังกระจกตาของเรา

ทำไม “ไม่เลือกทำเลสิค” ??

• ข้อดี :: แก้ไขปัญหาสายตาได้ ค่าสายตาสั้นไม่เยอะ ราคาไม่แพง
• ข้อเสีย :: ถ้าคนที่ค่าสายตาเยอะ ทั้งเอียงทั้งสั้น ตาแห้ง เยื่อตาบาง แพ้แสง

คุณหมอไม่สามารถทำได้ กรณีสั้นมาก อาจจะต้องมายิงซ้ำ หรือบางคนทำได้แค่ครั้งเดียวเท่านั้น แล้วแต่บุลคล หรือเสียตังค์ทำไปแล้ว ยังต้องตัดแว่นสายตาช่วยอีก พบแสงกระจายเยอะในเวลากลางคืน
เป็นอันว่าตัดตัวเลือกเลสิคออกไป ตาเป็นสิ่งสำคัญมาก ไม่มีแว่นนี่เหมือนคนตาบอดจริงๆนะ มันมองไม่เห็นอะ มองหน้ายังไม่รู้เลยเป็นใคร เห็นเป็นสีๆ เบลอๆ ถ้าต้อง เสียเงินทำทั้งที ขอทำแบบดีๆ ไปเลยละกัน